aktualności
Nowe prawo “Cyfrowych nomadów” w Hiszpanii w pigułce
Hiszpańska wiza „cyfrowego nomada” jest dostępna dla obywateli spoza UE, którzy pracują zdalnie dla firm spoza Hiszpanii. Wnioskodawcy mogą uzyskać maksymalnie 20 procent swoich dochodów z hiszpańskich firm.
Zarówno samozatrudnieni freelancerzy z wieloma klientami, jak i pracownicy zdalni zatrudnieni przez jedną firmę poza Hiszpanią są uprawnieni do otrzymania wizy.
Wnioskodawcy muszą pochodzić spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Nie mogą mieszkać nielegalnie w Hiszpanii w momencie składania wniosku i nie mogą mieszkać w tym kraju w ciągu pięciu lat przed złożeniem wniosku.
Muszą udowodnić, że pracowali ze swoimi klientami lub firmą przez ponad trzy miesiące przed złożeniem wniosku, a firma, dla której pracują, musi działać przez co najmniej rok. Muszą być w stanie wykazać, że mają umowę o pracę lub, jeśli pracują jako freelancerzy, byli regularnie zatrudnieni przez firmę poza Hiszpanią – oraz że ich praca może być wykonywana zdalnie.
Muszą również udowodnić, że mają kwalifikacje lub doświadczenie w swojej dziedzinie. Zamiast kwalifikacji, takich jak dyplom uniwersytecki lub świadectwo zawodowe, wymagane jest co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe.
Wymagania
Oprócz spełnienia wymagań zawodowych opisanych powyżej, każdy, kto chce skorzystać z programu cyfrowego nomady, będzie musiał udowodnić, że zarabia wystarczająco dużo pieniędzy, aby być samowystarczalny. Co to znaczy w praktyce?
Próg dochodu jest ustalony na 200 procent miesięcznego minimalnego wynagrodzenia w kraju i może być udowodniony za pomocą wyciągów bankowych, umów i faktur. Obecnie wynosi ona 2334 euro miesięcznie lub 28 000 euro rocznie, ale prawdopodobnie nieznacznie wzrośnie, ponieważ kraj ponownie ocenia swoje minimalne wynagrodzenie. Bliscy krewni, tacy jak dzieci i małżonkowie, mogą dołączyć do posiadacza wizy w kraju z dowodem posiadania wystarczających środków finansowych. Jednostki rodzinne składające się z dwóch osób, w tym posiadacz wizy, muszą mieć dodatkowe 75 procent miesięcznego minimalnego wynagrodzenia w kraju (875 EUR miesięcznie); Następnie za każdego członka rodziny dodaje się 25 procent (292 euro).
Dowodem wystarczających środków są następujące dane (dane za 2023 r.):
- Posiadacz wizy – 200% minimalnego wynagrodzenia, czyli 1100 € x 200% = 2200 €.
- Pierwsza osoba na utrzymaniu (tj. współmałżonek lub partner) – 75% minimalnego wynagrodzenia, czyli 1100 € x 75% = 825 €.
- Dalsze osoby pozostające na utrzymaniu (tj. dzieci) – 25% minimalnego wynagrodzenia na osobę, czyli 1100 € x 25% = 275 € na osobę.
Wymagane jest również ubezpieczenie zdrowotne. Może istnieć opcja wpłaty na publiczne ubezpieczenie zdrowotne, choć nie jest jeszcze jasne, jak to będzie działać.
Wnioskodawcy nie mogą być karani w Hiszpanii ani w kraju, w którym mieszkali przez pięć lat przed złożeniem wniosku. Wymagany jest dowód dwuletniej niekaralności wraz z zaprzysiężonym oświadczeniem o niekaralności w ciągu ostatnich pięciu lat.
Czas trwania
Wizy cyfrowych nomadów w Hiszpanii są pierwotnie ważne przez 12 miesięcy lub na okres zatrudnienia, jeśli jest on krótszy niż 12 miesięcy. Można je odnowić na okres do pięciu lat. Nie można wyjechać z Hiszpanii na dłużej niż 6 miesięcy w roku, aby móc odnowić wizę na rok następny.
Pracownicy zdalni mogą również ubiegać się o kartę pobytu, która daje możliwość podróżowania po całej UE podczas pobytu w Hiszpanii.
Podsumowanie wymaganej dokumentacji:
– formularz zgłoszeniowy, – dowód wniesienia opłaty administracyjnej, – kopię paszportu, dowód kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego, – zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach, – dowód, że firma istnieje dłużej niż rok, – list upoważniający z Twojej firmy do pracy w Hiszpanii, – dowód wyraźnej karalności – dowód ubezpieczenia zdrowotnego.
Podatek w Hiszpanii dla cyfrowych nomadów
Każdy, kto przebywa w Hiszpanii dłużej niż 183 dni, jest uważany za rezydenta podatkowego, nawet jeśli pracuje dla zagranicznej firmy. Jednak ulgi podatkowe są dostępne dla cyfrowych nomadów pracujących i mieszkających w kraju objętym systemem wizowym. Pracownicy zdalni mogą płacić obniżoną stawkę podatkową w wysokości 15 procent przez pierwsze cztery lata pobytu, pod warunkiem, że zarabiają poniżej 600 000 euro rocznie. To zamiast zwykłej stawki 24 proc.